Страна : Беларусь
Мучинская Мария, г. Минск, Беларусь. Родилась в 1953 году. Два высших образования: математическое и экономическое. Любит слушать тишину. Занимается в школе-студии иконописи «Завет». На бумагу переносить свои мысли попыталась в сентябре 2019 года. Член литературно-художественного объединения «Рунь», Международного Союза русскоязычных писателей, Международного союза писателей Северной Америки, Член Евразийской творческой гильдии. Напечатаны стихи в «Антологии русской поэзии 2020» и « Антологии русской поэзии 2021», сборниках МСРП, изданы три сборника стихов и рассказов «Вытокi», «В плену у жизни» и «Лёсу насустрач». Соавтор и составитель книги о малой родине «Ёсць такая Дубiна». Получила первую премию в номинации «Поэзия» на Х Евразийском фестивале, на пятом международном литературном конкурсе «Созвездие Духовности» — 2021 отмечена диплом им. Татьяны Аиновой за лучшую поэтическую лирику конкурсной работы, в номинации «Книги будущего» 3D, электронная книга «Лёсу насустрач» отмечена, как лучшая книга 3D среди авторов Ближнего Зарубежья.
Country : Belarus
Maria Muchinskaya, Minsk, Belarus. Born in 1953. Two higher educations: mathematics and economics. Likes to listen to silence. He is engaged in the school-studio of icon painting «Testament». I tried to transfer my thoughts to paper in September 2019. Member of the literary and artistic association «Run», the International Union of Russian-speaking Writers, the International Union of Writers of North America, Member of the Eurasian Creative Guild. Russian Russian Poetry Anthology 2020 and Anthology of Russian Poetry 2021, MSRP collections have been published, three collections of poems and short stories «Vytoki», «In Captivity of Life» and «Nasustrach Forest» have been published. Co-author and compiler of the book about the small homeland «Yes, such a Dubina». She received the first prize in the category «Poetry» at the X Eurasian Festival, at the fifth international literary competition «Constellation of Spirituality» — 2021 she was awarded a diploma. Tatiana Ainova for the best poetic lyrics of the competition work, in the nomination «Books of the future» 3D, the e-book «Les nasustrach» was marked as.
Отрывок из сборника стихотворений
БЕЗ МОВЫ РОДНАЙ
Без мовы нашай, роднай, мы нямыя,
Не чуе голас цяжкiх стогнаў Бог.
Бо перадаць душэўныя глыбiнi
Магчымасць мае толькi родненькi радок.
Без роднай нашай мовы для каханай
Пачуццяў гаму нельга перадаць.
Бо мова – салавейка часам раннiм,
Паветра, сонца, шчодры Божы дар.
Пявучасць слоў схавана ў нашых сэрцах,
Яны з паветрам, як сястрыцы дзве.
Гучанне iх, падхопленае ветрам,
На зорку шчыра родны край вядзе.
Дык ушануйце мову, скарб бацькоўскi,
Не загубiце слова i народ.
Не адцурайцеся ад роднай зноўку,
Без мовы роднай край наш – край сiрот.
БЕЛЫ ЛЕБЯДЗЬ
Белы лебядзь у небе плыве,
Кроў, як пасак, сцякае па целе,
Груган чорны прыходзiць у сне,
Запрашае мяне на вяселле.
Яствы хвалiць на свой чорны лад,
Чашу ставiць на стол залатую.
Маё сэрца ён зманiць наўрад,
Фальш у кожным славечку я чую.
Раз`ядаюць яны мне душу,
Плача горка, за лебедзем рвецца,
Боль у сэрцы з маленства нашу,
Кiпцюры раняць роднае сэрца.
Лебедзь белы з падбiтым крылом
На плячо мне прысядзе вясною,
Завiтае святло ў родны дом,
Змыю ранку счаслiвай слязою.
Зарубцуюцца раны ў душы,
Смех на вулiцы вызвалiць сэрца.
Груган чорны, ты больш не кружы,
Не чынi над душой маёй зверства.
ЗIМОВЫ ШАРМ
Атласам, шоўкавым гiпюрам,
Зiма пакрыла родны парк.
Абсыпала ялiнкi пудрай,
Заваражыў зiмовы шарм.
На дрэвах з шэранi манiсты,
Сплятае вецер валасы,
Бывае праляцiць са свiстам
Па срэбру зiмняе красы.
Вярба стаiць, як маладуха,
Спусцiла вэлюм на зямлю.
Спявае песнi завiруха,
Кiдае выклiк салаўю.
Што паляцеў i дом пакiнуў
У час, калi зiма, мароз.
Чакае мацi ля камiна,
Каб ветрык вестачку прынёс.
БУРА
Бура вые на падворку,
Зацягнулi неба хмары,
Пахавалi шчыльна зоркi,
Каб пакуль адпачывалi.
Набiралiся там сiлы,
Акрылiлiся ў прасторы,
Назаўжды каб не згубiлi
Нацiск свой прайсцi праз горы.
Разгулялася, бушуе,
Пазрывала, рве на латы,
Размятае смецце шустра –
Промнi зор вярнуць у хаты…
Каб спакой настаў у сэрцах,
Аб`яднала мiр духоўнасць,
Закруцiў каб вiр у рэках
Час распутства, дый убогасць…
ВАЛОЖЫНШЧЫНА – КРАЙ…
Валожыншчына – край балот, лясоў бяскрайнiх,
У камянях, iмхах i векавых дубах
Паданнi, песнi, казкi краю захаваны,
Разносяцца па свеце ў гулкiх ручайках.
Валожыншчына – край лугоў, палёў багатых,
Раллi край сочнай i налiтых каласоў,
Багаты хлебам з соллю, пiрагамi ў хатах
Край тоне ў шчырых, добрых сэрцах землякоў.
Валожыншчына выхавала ад калыскi
Музыкаў, слаўных песняроў i мастакоў,
Паiла сокамi, жывiцай сэрцу блiзкiх,
Хто асвяцiў наш край у блiках прамянёў.
ВОСЕНЬСКI ДЗЕНЬ
Шапкi дрэвы паскiдалi,
Косы вербы распусцiлi,
Вецер, госць з халоднай далi,
Лiст зрывае злобнай сiлай.
Распранае дрэвы восень,
Шапацяць вярбы галiны,
Вецер ў лесе то галосiць,
То спявае без прычыны.
Галаву сваю схiлiла
Над ракой вярба панура.
Восень позняя на крылах
У край родны заглянула.
Пралiла халодны дождык,
Туманамi агарнула.
Падарыла сонцу воддых,
Бы лагодная матуля.
Пачарнела наваколле,
Смутак сее ў сэрцы нашы.
Кружаць змены заўжды колам —
Зменяць слёзы шчасця чашы.